Het mondmasker van uw personeel: voordeel van alle aard?

Terug naar het overzicht

19 april 2021

Het mond­masker van uw per­son­eel: voordeel van alle aard?

Heeft u ook al over­wogen om uw per­son­eel een mond­masker aan te bieden met daarop het logo van uw bedri­jf. U gelooft het of niet de fis­cus zit er weer tussen. Want dat mond­masker zou zomaar belast­baar kun­nen zijn voor uw personeelslid.

Voorde­len van alle aard — kosten eigen aan de werkgever

Alle ver­goedin­gen die een werkgev­er aan zijn per­son­eel betaalt omwille van de arbei­d­sre­latie (als ver­goed­ing voor de arbeid dus) is belast­baar als loon. Dat kan om geld gaan, maar ook om goed­eren waarover het per­son­eel­slid mag beschikken. Het meest klassieke voor­beeld is dat van de bedrijfswagen.

Als de werkgev­er aan de werkne­mer een ver­goed­ing betaalt voor kosten die de werkne­mer droeg maar die eigen­lijk ten laste zouden moeten komen van de werkgev­er, dan zijn die niet belast­baar. Bijvoor­beeld het per­son­eel­slid dat zijn eigen tele­foon gebruikt om klanten of col­le­ga’s op te bellen. Die ver­goed­ing is een kost eigen aan de werkgev­er en de terug­be­tal­ing daar­van is niet belastbaar.

Waar moet u als Bel­gis­che inwon­er een mond­masker dragen?

U moet het dra­gen in winkels, op som­mige druk­bezette open­bare plaat­sen (heel wat ste­den ver­plicht­en het dra­gen van een mond­masker op grote delen van hun grondge­bied), open­baar vervoer, …

Ook op het werk? In principe moeten werkne­mers, indi­en enigszins mogelijk, thuis bli­jven en aan telew­erk doen. Als het onmo­gelijk is om het werk van thuis uit te voeren, dan moet de werkgev­er al het nodi­ge doen om de werkne­mer zo veilig mogelijk aan het werk te zetten.

Het lijkt wat ver­rassend, maar er is geen algemene directe ver­plicht­ing voor de werkgev­er om het dra­gen van mond­maskers op te leggen aan het per­son­eel. De werkgev­er moet, aldus de Fed­erale Over­hei­ds­di­enst Werkgele­gen­heid Arbeid en Soci­aal Over­leg “met respect voor de regels van het soci­aal over­leg in de onderne­m­ing, de nodi­ge pre­ven­tiemaa­trege­len nemen zodat zijn werkne­mers veilig kun­nen werken” (https://​werk​.bel​gie​.be/​n​l​/​f​a​q​s​/​v​r​a​g​e​n​-​e​n​-​a​n​t​w​o​o​r​d​e​n​-​c​o​r​o​n​a​virus).

Maar diezelfde over­hei­ds­di­enst is wel van mening dat als uit een risi­co­analyse blijkt dat mond­maskers noodza­ke­lijk zijn om besmet­ting te voorkomen, de werkgev­er ver­plicht is om mond­maskers te ver­strekken. De meeste juris­ten zijn van mening dat een werkne­mer dat niet kan weigeren.

Let wel, er zijn tal van sec­toren waar het dra­gen van mond­masker door per­son­eel wèl een ver­plicht­ing is. We denken dan aan hore­ca­per­son­eel of per­son­eel dat in con­tact staat met klanten.

Ver­plicht­ing dus …

In de gevallen dat er een ver­plicht­ing is om mond­maskers aan te bieden, is er dus duidelijk sprake van een kost eigen aan de werkgev­er. Dat zou tot de con­clusie moeten lei­den dat:

als de werkgev­er de mond­maskers aan­biedt aan het per­son­eel, die geen voordeel kan vor­men voor de werkne­mer, en

als de werkne­mer ze zelf koopt en de werkgev­er ze terug­be­taalt, er sprake zou zijn van de terug­be­tal­ing van kosten eigen aan de werkgev­er die niet belast­baar zouden mogen zijn in hoofde van het personeel.

Aan het veelvuldig gebruik van het woord­je “zou” merkt u dat er ergens een kink in de kabel zit.

De fis­cus ziet het anders

De fis­cus heeft aan de prob­lematiek van de mond­masker een cir­cu­laire gewi­jd waarin ze haar stand­punt over mond­masker duidelijk maakt.
Als de werkgev­er mond­maskers aan­biedt aan het per­son­eel­slid, dan geeft dat nooit aan­lei­d­ing tot een voordeel van alle aard. Ongeacht waar het per­son­eel­slid die mond­maskers draagt. In the­o­rie zou er wel sprake zijn van een voordeel van alle aard als het per­son­eel­slid de mond­maskers draagt in de winkel­wan­del­straat in Brus­sel (ze zijn daar ver­plicht) of zelfs op het open­baar ver­vo­er op weg naar het werk. Het per­son­eel­slid draagt dat mond­masker dan eigen­lijk in zijn privéti­jd en heel the­o­retisch gezien is dat dan een voordeel van alle aard…

Maar omge­keerd, stel dat u een han­del­sza­ak heeft en u heeft onvol­doende mond­maskers in voor­raad voor het per­son­eel dat in con­tact staat met klanten… dan zou het natu­urlijk hand­ig zijn dat u aan uw per­son­eel zegt “koop zelf je mond­maskers en ik betaal ze wel terug”.
En dan zegt de fis­cus, u mag ze wel terug­be­tal­en maar dat is geen kost eigen aan de werkgev­er en bijgevolg moet u de ver­goed­ing als loon behan­de­len.

De pun­t­jes op de “i”

Er is toch wel wat kri­tiek op dit stand­punt. Vele juris­ten menen dat het stand­punt gewoon onjuist is omdat een werkgev­er gewoon ver­plicht is om zijn per­son­eel het mate­ri­aal te geven waarmee ze moeten werken. Ofwel gebeurt dat in natu­ra, ofwel door het mate­ri­aal dat het per­son­eel aankocht terug te betalen.

Wil u veilig spe­len, dat doet u er dus goed aan om die mond­maskers zelf ter beschikking te stellen. De fis­cus voegt er nog wel aan toe dat de hoeveel­heid maskers die u aan­biedt in ver­houd­ing moeten staan tot de noden.

Anderz­i­jds als het om her­bruik­bare mond­maskers gaat en u vraagt uw per­son­eel om ze zelf te wassen, dan mag u daar een for­faitaire, niet belast­bare ver­goed­ing voor toeken­nen van 0,20 euro per week. Wie het kleine niet eert, …